تاریخچه سدیم هیدروکسید

به عنوان مثال ، بعضی از مواد شیمیایی به دلیل فرمول آنها شناخته شده اند: دی اکسید کربن. اما وقتی این ترکیب سالهاست که مورد استفاده قرار می گیرد ، تمایل به داشتن اسامی خانگی دارد که فرمولاسیون استاندارد را تحت الشعاع قرار می دهد. در بعضی موارد ، این اسامی به راحتی در جامعه شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرند. اگر کسی از H2O به عنوان آب یاد کند ، هیچ کس ابرو را بالا نمی برد. اما اکنون نامهای سنتی دیگر کمی محسوس و قطعاً قدیمی به نظر می رسد. این در مورد سود سوز آور ، که به عنوان چاودار نیز شناخته می شود صادق است (این L-Y-E است). خرید سدیم هیدروکسید

آنچه در اینجا با آنها سر و کار داریم سدیم هیدروکسید است ، قوی ترین قلیایی که احتمالاً در استفاده روزانه با آن روبرو می شویم. این پایه قدرتمند یک ترکیب ساده از یون های سدیم با یون های هیدروکسید است ، یک ترکیب با بار منفی اکسیژن و اتم های هیدروژن است. هیدروکسید سدیم بسیار خورنده است و باید از آن مراقبت کرد.

این ترکیب مدت ها قبل از شناسایی ، با دستور العمل هایی برای تهیه محلول ضعیف (فیلتر خاکستر گیاه با آب) که به مصریان و بابل های باستان باز می گردد ، مورد استفاده قرار می گرفت. مخلوطی از چاودار به این روش و روغن زیتون وجود دارد ، که برای تولید یک محصول مشترک استفاده می شود ، در یک لوح سفالی که قدمت آن حدود 4800 سال است شرح داده شده است. البته در آن زمان ، هیچ کس تصور نمی کرد که چه چیزی را می پوشند. شناسایی مشخص ماهیت ماده باید منتظر کشف هامفری دیوی در مورد عنصر سدیم بود ، که وی در سال 1807 توسط الکترولیز سدیم هیدروکسید مذاب تولید کرد.

سدیم هیدروکسید خود یک جامد سفید در دمای اتاق و دارای قوام مومی است. این بیماری معمولاً به صورت گرانول یا تکه های پوستی رخ می دهد و باید در ظروف هوایی نگهداری شود زیرا از نظر ریزسنجی وجود دارد - برای حل کردن آن در یک ظرف غذا در کف بطری ، آب را از هوا می گیرد. هنگامی که عمداً در آب حل شود ، خیلی راحت این کار را می کند و گرمای نسبتاً خوبی را از بین می برد.

منبع : https://www.chemistryworld.com/podcasts/sodium-hydroxide/3005955.article